Bata Çıka Aydınlığa Doğru

Kar yağardı biz çocukken

Belimize kadar

Bata çıka giderdik okula

Kimine hüzün olurdu kimine sevinç

Kimine eğlence kimine ıstırap

Yine bata çıka eve gelirdik

Akşam ayazı çökmüş kentin sokaklarından

Derken sokak lambaları yanardı

Her yer ışıl ışıl olurdu sanki gündüz gibi

Beyaz bir çarşafın üzerinde gibiydi evlerimiz

Ve evlerin ışıkları yanardı

Kiminde sevinç kiminde hüzün

Ve gece,

Gece tüm hüznüyle çökerdi kente

Kar yağardı biz çocukken

Öyle masum öyle temiz…