Şiir,  Toplum

Sığınma

kaçan ormanlar gördüm
kendini söndürmeye kalkan evler
zulmü alkışlayan insanların elleri yorulmuyordu

gözlerimi kapadım işkence aletlerinin sergilendiği müzede
bana özenseydi kör olacaktı Prag sokakları

roza’yı attıkları köprüye sonradan adını vermişler
ölümü pazarlama farkı doğu’yla batı’nın

açlar gördüm ayağa kalkabilselerdi / fakat
ne şeyhler değişti ne müritler değişti

bu yüzden kaçtım herkesten
bu yüzden sığındım sözcüklere

kaçan ormanlar gibi yorgunum şimdi
kendini söndürmeye kalkan evler gibi kül

Siz de fikrinizi söyleyin!