Atatürk, insanlık tarihini doğru yorumlamış ve sayesinde ferah yaşamıştık. Neden geçmişimize güvenip yönümüzü tarihimizdeki tecrübelere çevirmiyoruz?

Cumhuriyetin önemini hiç gerektiği kadar irdeledik mi, yoksa eksikliğinde mi önemini fark ettik?

Cumhuriyet Bayramlarında sınıfımızı, okulumuzu süsleyip; şiirler ve günün anlamına uygun Atatürk anmaları yapıldı. Peki, bayram gibi mi geçiyordu 29 Ekimler? Bayram neydi, aldığımız her sağlıklı ortama neden bayram demedik? Her gün 29 Ekim sayesinde bayram yaşamıyor muyduk? Sahi neden bayramlarımıza sebep olan bir günde gerçekten bayramı yaşamadık? Acaba sebep, Cumhuriyeti bizim kurmadığımızdan olabilir mi? Atalarımızın Cumhuriyeti önemsediği kadar bizlerin önemsemesi güzelliklerini bilerek kurmalarından kaynaklanıyor olabilir mi?

Cumhuriyet’i 24 Haziran başkanlık seçiminde kaybettik. Aslında kaybetmedik ama kaybetmiş sayılıyoruz. Oylarımız sayılmadığı halde yeteri kadar hakkımızı savunmadık. Savaşı kaybetmiş olduk, ateşkesi imzaladık. Halk kendi yönetiminden vazgeçip, kimsesizliğe mahkum oldu. Peki, neden?

Demokratik çoğunluk eğitim, sağlık, ordu, hukuk ve tüm aklınıza gelebilecek en mühim kurumları yönetenlerin, şu an başka ülkelerin arzusunca yönettiğini biliyorlar mı?

Yeniden feodal yapıya Cumhuriyet sisteminin yok sayılmasından dönmedik mi?

Başkanlıkla gelen örtülü ödenekler, saray harcamaları ve diyanete ayrılan bütçeler yüzünden, demokratik çoğunluk ekmeğine göz diken sistemin aç bıraktığının farkında mı?

Usulsüz atamalarda, belli kişiler ve belli kişilerin makamlara nasıl oturtulduklarını ve asıl o makamların sahibi olması gereken kimselerin, asıl nerde hata yaparak haklarını kaybettiklerini irdelemişler midir? (Liyakatsizliğe karşı eskiden Cumhuriyet sistemi vardı!)

Eski saraylılar gibi sarayda çağdaş yaşayanlar (ör: alkol içip takım elbise giyerken; halktan alkolü esirgeyip, erkeklerin zıbın kadınların çarşaf giymesi için yönlendirmeleri), halktan çağdaş yaşamı çok görürken; daha ne kadar aşağı görülmeyi yok sayacağız?

Komşu ülkelerle bile barış değiliz, diplomaside başarılı olduğumuz zamanlar çok geride kaldı. Bu durumda, olası savaş için kucak açan siyasilere bir gün diyebilecek miyiz, yedek akçemize kadar soydunuz bu devleti ve açtığınız savaşlardan biz sorumlu değiliz?!.

Ulusal birlik ve bütünlük nerde, etnik kökenlerimizin kullanılarak bölünmesinde mi, yoksa milli kurumlarımızın satılmasında mı kaybettik?

Üreten ve bir zamanlar tam bağımsız olan ülkemizde halk, her gün para biriminin değer kaybetmesini daha ne kadar izleyecek?

Tam bağımsız bir Türkiye’den sonra, bu son yıllarda borçlu ve emperyallerin kuklası durumunda kalmaya; ülkecek ne kadar devam edeceğiz?

Adliyelerde, hakkını arayan ve bulmakta çok zorlanan halk, aslında ilk nerde davasını kaybettiğini hiç düşünmüş müdür?

Ne meclise, ne hukuk düzenine güvenimiz kalmadıysa; nereye varacağımızı hiç irdelediniz mi?

Ülke kurucumuza, vatan toprağımıza, halkın insanına, Cumhuriyet tarihimize, Türk kültürümüze, ormanlarımıza ve hayvanlarımıza varıncaya kadar neden saygı görmüyoruz?

Kadın cinayetleri siyaseten arttırılmasına öncülük edinirken, aynı sınıfta insan olan kadın erkekten korkar oldu; peki kadınların en kurtarıcı kahramanının yine Cumhuriyet olduğunu ne zaman görecekler?

Atatürk’ümüzün toplumsal siyasi projelerinden olan demokrasi ve Cumhuriyet yöntemlerinin tadını unutmak mümkün olacak mı?

Gençlerimiz hedef alınıyor, amaç emanet edilen Cumhuriyet’in yeniden yükselmemesi mi?

Birlik olalım, Cumhuriyet’imize sahip çıkalım. Demokratik çoğunluğa ulaşacağımız yolları bulalım.

Eğer, Atatürk’ümüzün kurduğu Cumhuriyet’e sahip çıkarsak; yeniden alıştığımız refah düzene geçeceğiz. Ve unutmayalım, Cumhuriyet’e düşmanlık eden herkes; tüm değerlilerimize düşmandır.

2 yıl sonra, Cumhuriyet’te asırlık bayramımızı coşkuyla kutlamak için her gün uyanık olmalıyız. Cumhuriyet’siz bir Bayram’da bayram kutlaması yapmıyorum, Cumhuriyet’e borcumu ödedikten sonrasına erteliyorum. Başta yüce Başkomutan’ım ve silah arkadaşları olmak üzere, Kurtuluş Savaşı Kahraman Atalarımızı en yüce minnetle, şefkatle ve hasretle anıyorum.

“Bu kadar matemler ve felâketler geçirdikten sonra elbette Türk öğrenmiştir ki, vatanı yeniden yapmak ve orada mutlu ve özgür yaşayabilmek için kesinlikle egemenliğine sahip kalmak ve cumhuriyet bayrağı altında bütün evlâtlarını toplu ve dikkatli bulundurmak gerekir.”

1924 (Atatürk’ün S.D.I1, s. 180)

Yazıma burada son verirken günün anlam ve önemi üzerine yazı beklentisini karşılayamadığım okurlarımıza, Sayın Orhan Ayber’in güzel yazısını iletiyorum.(  https://xn--gndemarivi-9db80j.com/gundemarsivi.com/cumhuriyet-bayrami-2/ ) Ve çok beğendiğim bir kurguyla Gündemdaşım olan Sayın Dilek Hanım’ın yazısıyla bir kez daha sizleri düşünmeye davet ediyorum. ( https://xn--gndemarivi-9db80j.com/gundemarsivi.com/bir-varmis-hep-varmis/ )

Kemalist İlkay

***

 

CUMHURİYET BAYRAMI…