Kör Olmayanların Şiiri – Müjdat Güven

 

sen gel gözlerinde tut beni 

yoksa dağılırım duramam 

bir ırmağın nereye aktığını bilmeden

bilmeden ardını mavisi korkunç denizlerin

değmeden suyun yaralı yüzünde duran

kesilmiş örgülerine kız çocuklarının

hangi dalgaya düşerse körpe etleri

kıyıma uğrar 

 

incinmişiz, ağlamışız, utanç içindeyiz

bir vapurla yararken karnını

bir köprüyle ezip geçerek

suların koynunu düşlemeden

düşlemeden göğsünde lokum gibi

dinamit taşıyan çocukları

nasıl yaşanır

 ve nasıl yaşanır düşleyince

 

sen gel gözlerinde tut beni

yoksa dağılırım duramam

incinmişiz, ağlamışız, utanç içindeyiz 

nafile…

 

görüyorum

söyle !

nedir çaresi kör olmamanın

Müjdat Güven