Kısa Hikayeler (4)

Üniversite mezunlarının, üniversite okumayanlardan en az bir adım daha farkındalığının fazla olması ve daha iyi bir insan olması için de güzel bir nedendir diye düşünürüm çoğu zaman. Çünkü eğitim görmüş insanların farkındalıkları arttıkça empati yeteneği gelişir, olaylara daha geniş fakat kendi branşlarınca değerlendirir, vicdan ve merhamet duyguları artar ve yaşamlara saygıyı öğrenir diye de düşünürüm.

Fakat yanıldığımda, bazı insanların sadece topluma kobay olarak kullanılması için var olduğuna inanırım.

Organ mafyalarının varlığı, üniversitelerden mezun insan yaşamına sağlık sağlamak yerine görevini kötüye kullanan doktorlar sayesinde var olduğuna inanıyorum. Arka plan hakkında hiçbir fikrim yok. Nasıl organları doğru alıp, nasıl bir başka hastaya nakledilir, inanın olayların içine girmeye cesaretim yok.

Ülkemizde organ nakline muhtaç insan sayısı da hayli çok, bilinçli bir toplum olup yaşarken organlarımızı bağışlasak, olası bir kazada ya da can vermeden önce sağlıklı organlar hayatlara hayat katsa, belki de mafyalar hiç kazanmayacak; fakat insanlık kazançta olacak.

Hiç tanımadığı insana acısını işitip de böbreğini karşılıksız verene tanık oldum, evladına organ naklini duydum, evladın ebeveynine… Belki yaşarken bazı fedakarlıklara bile gerek kalmayacak, ki toplum bilinçli hareket ederse ve sistem adaletli davranırsa…

Yazımı okuyan yürekler, eminim bağışta bulunmak isteyecek ve eminim bir organının dahi bir hayat kurtarabileceğini bilerek, gözlerini huzurla kapatmak isteyecektir.

Bir yakınım 11 yaşında bir organa muhtaç kalır; annesi o organı verene dek, çekmediği acı kalmamış. Bu yazımda kısa hikayem bu cümlem olsun.

Not: Tüm taciz ve tecavüzde bulunan sapıkların, tüm kanıtlanmış organ mafyalarındaki kişi ve kişiler; topluma ve insanlığa hizmete mahkum olmalı! Kobay olmalı her biri, deneylerde kullanılan hayvanlar doğalarına uygun özgür yaşam haklarını kullanmalı ve insan DNA’sıyla hastalıklarda Türk Tıbbına da bu hizmet hayli yararlı olacaktır diye düşünüyorum.