Şiir,  Toplum

İçimden Kanaram

Sarhoşu gönlüme koydular
Nardan bir ataş aşkı
Men ondan sonra yanarak
Dolaşırım çöllerinde ağlayarak

Kızgın ocaklar üzerinde
Tavlanırım içimden yanarak
Sarhoş gönlüme bir ilaç
Mededi medetten saymayarak

Yaşarım hayatı bom boşuna
Ömür içinde aşkı arayarak
Aşkı soğuk buzdan içime koydular
Daha hala yanaram sönmeyerek

Ey bu şaşkın halıma
Lokman dedim bir çare
Belalar içinde dedi ilacın
Belalardan geldim bu aleme

Fayda vermiyor sarhoş gönlüme meyler
Hep ağlıyor artık gözümde neyler
El alem kanı zehirde öleler
Ben şerbetten ölmüşüm
Mezar taşıma ne yazalar

Zoru zamana kor yanaram
İlaç acıtır canımı aramam
Bir türlü kabuk bağlamaz yaralarım
Oluk oluk içimden kanaram

Siz de fikrinizi söyleyin!