Edebiyat,  Güncel - Aktüalite,  Kategorisiz,  Psikoloji,  Şiir,  Sosyoloji,  Tarih,  Toplum

Şeker Yiyemeyen Çocuklar

KIZ ÇOCUĞU

Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.

Hiroşima’da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.

Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.

Benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
kâat gibi yanan çocuk.

Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler.

Nazım Hikmet Ran

https://youtu.be/wiaEFg1zaTc

Nazım’ın şiiriymiş, bilmiyordum. Ondan başkası bu kadar güzel yazamazdı ki! Tabi büyüdükçe tanımıştım. Babamla, Zülfü Livane’nin seslendirdiği şarkıda, Hiroşima’da yıllar önce hiç tanımadığımız insanlara seslenircesine şarkıyı söyler, ağlar ve o anları istemeden yaşardık, sonra sarılırdık. Hiroşima gibi tarihte, nice savaşlarda kaybolan yitik hayatlar var. Çoğu belki kayıtsız! Kız Çocuğu şiirini yazan Nazım Hikmet Ran’ı ve bu şarkıyı bize sunup, ezberlememize sebep olan Zülfü Livaneli’yi anmamak mümkün mü? 

İnsan, bu sözleri okuyunca tüm çocuklar şeker yiyebilsin istiyor. Kimse boşuna hayatından olmasın, hem de acılar çekerek. 

Efendiler, hangi ölüm bir çocuğa yakışır?

HİROŞİMA

Önce bir bulut yükseldi yerden göğe doğru
Ben gördüm, Akoyito gördü, Yuhara gördü, Hisaki gördü
Yaşayanların hepsi gördüler
Şimdi yaşayanlar diyorum
Oysa ben kaldım onlar öldüler
Pirinç tarlasında kadınlar öldü
Memede çocuklar öldü
Çiçekler öldü, kuşlar öldü
Sanukiyi seviyordum
Sanuki öldü, Sanuki öldü
Ateşten top kayboldu göklerde
Ardından bir çölün sessizliği çöktü şehre
Bulutlar gitti, renkler gitti, sesler gitti
Gülerken ölmüştü babam
Anam Çiyoni ağlıyordu
Ve kızkardeşim Şahara
Ah şahara oda saçlarını tararken öldü
Şahara, ah Şahara aynada unuttu gençliğini
Ve ben Yamamura
Bizim sokaktan bir ben kaldım
Bizim sokağın ağaçları da öldü
Ve ben Yamamura
On yedi yıl geçti aradan
Hala yaşıyorum ağaçları çiçekleri görmeden
Ben Yamamura kör ve sağır
Çoktan öldüm kimse farkında değil

Ümit Yaşar Oğuzcan

Bu yazıyı şeker yiyemeden hayata veda eden çocuklara yazdım.

Siz de fikrinizi söyleyin!