Deneme,  Toplum

Komşunun Hayati Önemi

Annemle babam çalıştığı sıralarda eve kuzenlerimiz dahi gelse almazdık, arka sokakta bir park vardı. Gündüzse, misafire bekle bizim de hava almamız gerekiyor derdik kapıdan, hemen hazırlanır birlikte parka giderdik.

Bir gün teyzemin kızı geldi, ona da aynı yöntemi uygulayıp parka gittik. Çekirdek içecek vs alıp, oturup sohbet ettik. Akşam saat yediye doğru hava çok kararıyordu, ablam hava kararmaya yakın dışarıda olmaktan çok korkuyordu. Teyzemin kızıyla vedalaştık, eve doğru yol tuttuk.

Erkek kardeşim çok ağır yürüyordu. Onunla her şeyi oyun oynar gibi yaparlardı. Ablam korktuğu için erkek kardeşime, hadi eve kadar yarışalım dedi. Arkasından çok büyük bir çarpma sesi. Etrafta erkek kardeşim yoktu. Araba hızla gaza basmış gidiyordu. Bir an erkek kardeşimi kaldırıma çok yakın bir yerde çarpılmış halde yerde gördük. Ablam hemen bağırdı, boşuna kaçıyorsun deyip çok yüksek sesle plakayı söyleyerek bağırdı.

Erkek kardeşimde küçük bir çarpılma gibi durum görüntüsü olsa da iç kanamadan ürktük. Hemen ablam kucağına aldı ve evinde zaten çapraz köşesine çok yakındık. Hemen karşı komşumuza seslendik. Adam yardımcı olmadı, götüremem halim yok dedi. Sesimizi altıncı kattan işiten bir komşu amca koşarak aşağı geldi ve kardeşimi hastaneye götürmek için yardımcı olmak istedi. Ablam, ben kaldıramam evde yemek hazırlayayım hem de küçük kardeşime bakayım deyince, kardeşimle birlikte biz hastaneye gittik. Ben ablamdan daha soğuk kanlıyım, ben zaten gitmeliydim.

Hastaneye gittiğimizde, annemle babam bizden önce ulaşmıştı. Ablam onlara da haber etmişti. Kardeşimde iç kanama olmamıştı fakat hala o çarpma sesi kulağımda çınlıyor, kazayı yapan adam da hastaneleri araştırmış plaka için bağrıldığından güya, panik olduğunu iletmiş ve bizlere ulaşmıştı. Annemle babam şikayetçi olmadılar.

Diyelim ki altıncı kattaki komşumuz evde değildi ve diyelim ki kardeşim hayat savaşı veriyordu, (yardım istediğimiz adamın tembelliğini biliyor, saygıda da kusur etmiyorduk), ya kardeşime bir şey olsaydı, o adam acilen yetiştiremeyeceğimiz kardeşime bir şey olsaydı, vicdan muhakemesi yapar mıydı? Belki yapmazdı diye düşünüyorum. Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin!

Bir gün apartmanda bir çığlık koptu, çocuğum ölüyor diye komçu kadının biri feryad ediyordu. O gün de annemle babam evdeydi. Küçük bir kızın boğazında yemek takılı kalmış. Annem hemen babama gereken şeyleri söyledi ve babam da uyguladı, küçük kızı kurtardılar. Sonuç, bugün o kız doktor oldu ve hayat kurtarıyor.

Siz de fikrinizi söyleyin!