Şiir

Karmaşa

İçimde bir yerlerde
ben varım, sevilesi neşeli.
Belli belirsiz sesliliğim var
Kendi özü kendi dünyası…

Bir evrene sahip, girilmesi zor kapılar.
Kendi değirmeni, kendi suyu var.
Bir yerlerde içimde, ta derinde
bir kış var.

Tarlası donmuş,
meyvesi olmuş çiftçi gibi.
İçimde bir yerlerde
bir bahar neşesi sessiz,
çığlık çığlığa  yazı çağırıyor.

Güneşinin  derinliklerinde
karanlık bastırır gibi,
hükmetmek zamanı ayırmak istiyor.
İçimde bir yerlerde,
bir yelkenli yelken açıyor,
umutsuz adalara gönlü ferah
fersah fersah geçiyor…

O güzel günleri düşünmeden
bir saray inşa ediyor;
bir sarnıç,
bir güzellik…
Kanyon unda bekleme,
gelmez zaman;
bekleme bitti kış,
geliyor ilk bahar…

Bir ben mi arıların vızıltısını,
melodi olarak dinliyorum;
bir huzur vadisinde
çok mu karıştı ben,
ben beni yaşıyorum.

Senin anlayamadığın güzellikte,
uçurumda benim çiçekte arıda.
Kendimi dinliyorum uzaklarda hükümsüzdür,
adalet dediğin kırbaç.

Bende suya girmek gibi
basit uçurumdan atlamak kadar kolay,
hiç anlaşılmayan bulut gibi hicran yuvasında.

Siz de fikrinizi söyleyin!