Hürriyet, İnsanı Rahatsız Ediyor

Bilinç her gün yeni bir gelişimden hoşlanmaz. Zira her gelişimde biraz tutku, biraz heyecan, biraz korku ve biraz da emek vardır. Yeni olana irademiz boyun eğse dahi idrakımız karşı çıkar. Köklü geçmişe sahip gelenekten gelen zincirler, yeni fetihlere müsaade etmek istemez. Yeni olan da dehşet verici ilhamlar vardır. Bazen insanı hayrete düşürür bazen de korkutur. Peri masallarında olduğu gibi insan, kılıktan kılığa geçiş yapmaz. Burası yaşadığımız, içinde var olduğumuz, acısını bildiğimiz hayattır. Reel hayatta ihaneti gören insanlar, ihanet ehlinin hemencecik kurbağaya dönüştüğünü görmez, göremez. O halde yaşanan hadiseleri neden temaşa ile seyretmiyoruz?

Hilkat bir muhabbettir. Muhabbeti olmayan insan, cemiyete ve kendisine tutku ile bağlanabilir mi? İnsanla Tanrı arasında görmediğimiz bir muhabbet vardır. Tanrı; ormanları, çölleri, denizleri ve dahi cümle varlığı yaratmıştır. Has bahçede gezen Adem’in Havva tarafından ikna edilmesi bir rastlantı mıydı? Çölü bir vaha haline getiren gönüldür. Kırk yıl hocalık etmiş insanlar, memleketi ahır haline getiren bu hergele sürüsüne bereket mi eyledi? Kabul edelim arkadaşlar bu milletin garip bir kaderi var. Bir nesle hitap edilirken diğer neslin mezara konulması, arada ki köprünün zarar görmesine neden oldu.

Hürriyet, insanı rahatsız ediyor. Kendi başına karar vermek, bağımsız bir hayatı yaşamak ve yeni yeni kararlar almak… Hürriyet, insanı rahatsız ediyor. Şuur bir sebeple, yani bu sebeple her yeni gelişimden hoşlanmıyor. Bilinmeyen limanlara yolculuk etmek insanı ürkütüyor. Zira hür bir dünya da yaşamak tehlikeli ve macera dolu bir hayata yelken açmak demektir. Kaçıyoruz memleketimizden, kaçıyoruz ülkemizin insanlarından, neden? Faziletten utanıyor, zengin akrabaların yanına gitmiş fakir insanlar gibi üstümüze başımıza bakıyoruz. Oysa yolu hasbelkader ülkemize düşmüş olan bir misafir turistin dahi bu memlekete gösterdiği saygı ve sevgi, kendi insanlarımızın gösterdiğinden daha fazla değil mi?