Deneme,  Edebiyat,  Kurgu,  Toplum

Çağrı!

Büyük sevdaların büyüyen çocukları. Süzülüp gelen düşlere hasret. Baskının ve zulmün sindirdiği milyonlar arasında parlıyorlar. Işıltıları yüzlerinde, öfkeleri seslerinde, yürekleri ellerinde. Soluk soluğa dolu dizgin deli taylar gibi kıpraşıyorlar. Coşan bir nehir gibi vuruşan bir er gibi direnen bir yürek gibi… Onları oradan oraya savurup duran şey… Onları oradan oraya götüren şey… Onları oradan oraya sürükleyen şey…

Nedir bu büyük sevda, nedir bu büyük öfke, nedir bu dur durak bilmeyen bitip tükenmeyen gelip geçmeyen hasret? Nedir bu yangın nedir bu fırtına nedir bu tıkanıklık? Dişlerin, düşlerin, bileklerin, bakışların kenetli. Kilit vursalar ne ki! Ezseler bassalar ne ki! Kardeşim, yoldaşım bağrımdaki gülsün.

Kan sulamış köklerini. Göz yaşı büyütmüş seni. Bile öfkeni bile kinini. Parçala yırt sana söylenilenleri. Alev çaksın gözlerin, elektrik versin parmakların. Ateş mavisi düşler sana az. Yürek dolusu düşler sana az. Övgü şan ve şöhret beri kalsın. Adın bizde saklı kalsın.

Ey sevdiceğim ey beni benden alan kan teri. Ey yoldaşım, ey kardeşim! Çıkıp gel artık, diren gel, koş gel, ne olursun gel! Vurulup düşmeden, ezilip sinmeden, dimdik başınla gel! Ilgıt ılgıt esen seher yelinde savrul gel. Yolları aşındır gel. Gel, gel ne olursun gel…

Senle başlayalım türkümüze, senle haykıralım sözümüzü, senle vuralım zalime, senle vuralım haine. Kıralım zincirleri, kıralım putları, yıkalım sarayları, yıkalım halkın sırtından geçinenlerin düzenini! Öfkeme öfke kat, abdest alayım. Sevgime sevgi kat, yıkanayım. Sevdan yüreğimde sırdır.

Terk etmedi sevdan beni.

Sen yeter ki gel!

Siz de fikrinizi söyleyin!