Deneme,  Kategorisiz,  Toplum

Bu Kadar Pislik Bu Dünyaya Ağır Geliyor

Ben Bir Yalancıyım…!
İtiraf ediyorum, evet ben bir yalancıyım…
Çünkü dilimden hiç düşürmediğim insan sevgisi (Paylaşımlarım da bunu savunur.) tüm insanları kapsıyormuş gibi görünse de istisnaların dışında insanları sevmiyorum, hatta tiksiniyorum daha ötesi nefret ediyorum.
Etrafı gözlemek gibi bir zaafım var, gördüklerim ise yıllardır insanları sevme gayretimi yerle bir ediyor.
Büyüklerin birbirine yaptıkları beni fazla etkilemiyor, birazda keyif aldığımı söyleyebilirim yesinler birbirlerini ama çocuklar…
AH O MASUM ÇOCUKLAR…!
Tam olarak kendi seçimleri olmasa da zaman içinde eğitemedikleri beyinleri, törpülenmemiş egoları, ezik zavallı kişilikleri ile o güzelim çocukların ruhların da açtıkları yaralarla geleceğin hasta ruhlarını hazırlayan tüm erişkinlerden nefret ediyorum…!
Anne olmanın kutsallığını kendi nefsine tercih edemeyen, kendini cinsel obje olmanın ötesine taşıyamayan kadınlardan nefret ediyorum…!
Erkek olmayı sadece evinde ki kadına eziyet etmek, çaresiz çocuklar üzerinde ki otoriteyi onları aşağılamak, sindirmek sanan zavallı ezik adamlardan iğreniyorum…!
Sokaktaki (Kedi/Köpeği) hayvanı tekmeleyen, akıl sağlığını yitirmiş kişilerle dalga geçen, toplum içinde ki davranışları ile rahatsızlık veren, para vererek hizmet aldıkları her iş kolunda ki insanları aşağılayarak azarlayan bu şekilde kendi kendilerine değerli olduklarını ispatlamaya çalışan eziklerden iğreniyorum…!
Liste uzar gider…
Özetle; ben insanların defolusunu sevmiyorum, hele bunu fark etmeyip kendini mükemmel sanan insanlardan nefret ediyorum.
Varsa bende de bir arıza kimse sevmesin arkadaş, bu kadar pislik bu dünyaya ağır geliyor artık…

Siz de fikrinizi söyleyin!