Bu Ayıplı Kentte
Pembe neon ışıklarının, apansız sönmüşlüğünün, karaltılı izleri yadigar kaldı..
Yorgun dünümden, kırık dökük bugünlerime,
Hangi sokağa girsem,
Hangi köşe bucağa dalsam,
Dünüm, gölge olmuş benden önce eriyor oraya
Vesikalı kadın olmanın zorluğu ve çilesinde
Kimilerince ayıplı bulunan,
Acılarla yoğrulmuş, hüzünlü
İç acıtan bir öyküyle, ruhumu ve bugünümü karartmacasına
İşte, şimdilerde gündüzleri sokağa çıkamayışım
Yarasa ömürlerde, uykusuz gecelerde
Kendimi sokağa vurarak…
Sarhoş yalpalamalarında ömür eskitişim bundandır, bu ayıplı kentte
Bu ayıplı kentte!…
Bu ayıplı kentte!…
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ