Şiir

Bu Ayıplı Kentte

Pembe neon ışıklarının, apansız sönmüşlüğünün, karaltılı izleri yadigar kaldı..

Yorgun dünümden, kırık dökük bugünlerime,

Hangi sokağa girsem,

Hangi köşe bucağa dalsam,

Dünüm, gölge olmuş benden önce eriyor oraya

Vesikalı kadın olmanın zorluğu ve çilesinde

Kimilerince ayıplı bulunan,

Acılarla yoğrulmuş, hüzünlü

İç acıtan bir öyküyle, ruhumu ve bugünümü karartmacasına

İşte, şimdilerde gündüzleri sokağa çıkamayışım

Yarasa ömürlerde, uykusuz gecelerde

Kendimi sokağa vurarak…

Sarhoş yalpalamalarında ömür eskitişim bundandır, bu ayıplı kentte

Bu ayıplı kentte!…

Bu ayıplı kentte!…

Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ

Siz de fikrinizi söyleyin!