Adın Toprağa Düşende
Kopar gelir, seher yeli dağlar ardından, saçlarını dalgalandırır. Güneş yine doğmakta ufuktan. Yüreğinin kıvılcımında gün olur, sabah olur, bahar olur. Kavruk teninde bilinmez bir uyuşukluk. Gökyüzü yırtılmıştır. Gözlerin ışımakta. Günü gelir yangın yalazı parmakların dokunur başkasına. Yürek çağrın ulaşmıştır ona. Sevda sevda türkün, yankılanır dağlarda. Tel örgülere kuşlar konar artık. Kopar gelir ırmaklar, vadiler arasından. Suların sesinde, ormanın nefesinde doğmaktadır yarın. Çağıl çağıl, köpürerek akar sözlerin. Damla damla birikmişliğin, öfken ve hüznün, taşar. Paramparça yüreğin, geçmişin anılarını geride bırakmış, öfkeden sıkılan dişlerin gevşemiş, içine akıttığın gözyaşın kesilmiştir. Her gün gökyüzünü maviye boyar, fırça darbelerin. Her gün yeniden doğar, yapraklara dallara dokunur cümlelerin. Başlar artık senin türkün. Başlar artık senin çağın. Başlar artık yılların gebe kaldığı yarın…
Işır yine gözlerin, ışır yine ellerinde hayat. İnsana güç verir kavgan. Büyümekte sesin, büyümekte inanç. Kök salmakta, göğe uzanmakta. Ağıtların yerini halay, zeybek, horon almakta. Silkelenmekte, baş kaldırmakta, ayağa kalkmakta. Adın toprağa düşende, adın rüzgarla savrulanda. Adın büyütmekte yarınları, adın emzirmekte aydınlığı. Ne mülkün ne malın ne de sıfatın. Sadece ve sadece adın…
Arda ÇELİK
Ticari Hayat
09.07.2021
