Şiir

Yürüyorum…

Bakıyorum da enkaza dönmüş içimin haneleri.

Ne herkes gibiyim ne de kimse gibi

Ne kendimim ne de başkası

Kaybolmuşum içimin dar sokaklarında

Durmadan yürüyorum patika yollarında

Tepemde duran ay ve gecenin karanlık örtüsünden başını çıkarıp, yeryüzüne bakan yıldızlardan başka kimse yok etrafımda. 

Rüzgarın uğultusu ve her attığım adımda çıkan ses, dahası yok.

Tenhalardayım, bir başıma…

Üşüyorum.

Nereye gidiyorum? 

Ve ne kadar sürecek bu yolculuk? 

Bilmiyorum.

Sadece yürüyorum

İçimin dar sokaklarının, patika yollarında…

Siz de fikrinizi söyleyin!