Şiir

Hala, Ruhumda…!

Görünmezliğinde başında ötüp duran
Kargayla kavga ediyordu,
Ömrünün son deminde, mavişim…
Zekaretle, ölüm arasındaki o daracık eşikte,
Canın tatlılığında can vermenin tarifsiz gel-gitlerinde
Dönenip dururken can havliyle yatağında.
Sonra;
Sustu karga ilelebet,
Çıktı son nefesi, kanı çekilmiş dudaklarından.
Ne karga sesi, ne de kargayla kavga eden,
Anacığımın canı kaldı ortada…
Karga sustu görünmezliğinde, uçtu baş ucundan;
O an anamın da kanatlandı uçtu, canıyla ruhu bedeninden.
Tıpkı o görünmez karga misali…
Kanatlandı karga da anam da o, son nefesle…
Ne sesleri, ne sedaları, ne de kavgaları kaldı artlarında…
Şimdi buruk anılığında,
Kargayla, maviş’im yaşıyorlar, hala ruhumda!
Hala, ruhumda…!

Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ

Immenstaad / Almanya
28 / 11 / 2017

Siz de fikrinizi söyleyin!