Şiir,  Toplum

Benden Geçipte Sevdim Seni

Benim tahtımı da bahtımı da yapan yar
Seni sevdim diye koru ateşinde yakan yar
Yeniden yeniden yaksan bin defa
Yine seni severdim güzeller güzeli yar

Seni sevmek beni bende ben yaptı
Sevdan içimde beni bin yaptı
Bin parçadan ayrıldım tam bine
Toplandım toparladım beni sen yaptı

Aşkın beni bende öyle bir hal etti
Haldan hala döndürdü dilde avaz etti
Ondan bağırırım deli dediler beni
Sana olan aşkımı kumlara beyan etti

Aşkın Nar imiş yanmağınan gördüm
Avazım dilimde, gözde yaşınan bildim
Sana varmak sonsuz yaşam imiş
Yaşlandıkça seni daha da çok sevdim

Başka Murad bilmem Murad sen olunca
Sana muhabbet harmanıma çeş dolunca
Daha başka gönlüm Ne istesin
Gece gündüz baharda sen olunca

Garip gönlüme edesin ince bir lisan
Sevdiğini bileyim deyesi kulum Süleyman
Bu can daha başka ne istesin
En büyük mükafat budur verdiğin

Şenlendi içim dışım, sevdiğim
Işığa hasret değilim ışığım sensin
Yolda karanlıkta kalmam bilirim
Güneşim ayım yıldızım aydınlığım

Bu Ozanın gönlü hep sana yandı
Avazı imdadı beni gör diye ağladı
Bu kadarcıkta mı nazım olmasın
Yüreğimin üstünde ellerin vardı

Bu eller okşadıkça şevkatle yüreğimi
Gözlerimden yaşlar sel misali boşaldı
Aşkın beni bende ben koymadı
Onun için aşkım yüreğimde volkanın vardı

Bu Ozanın fikri zikri hep sendin
Her yerde hep sen vardın
Gözlerimi açıp açıp kapatsam
Gördüğüm her yerde izin vardı

Siz de fikrinizi söyleyin!